wtorek, 31 maja 2011

Bo lubię baranki...


Hmmm... Tak sobie usiadłam, w głowie wiele słów i myśli się plącze, a ja tak sobie myślę, że nie wiem, co właściwie mam napisać...
Więc może zacznę od tego, że bardzo się cieszę, że podobają się Wam moje anielice (bo zakładam, że to co piszecie jest szczere ;-) ). To ogromnie miłe, że zaczynacie tu zaglądać i pozostawiać po sobie ślad - z resztą jako blogowiczki na pewno doskonale o tym wiecie :-).
A poza tym słów kilka o ogródku (to tak a propos komentarza Darsi) - no to fakt, że jestem ogródkująca, ale traktuję to trochę po macoszemu... Choć uwielbiam się babrać w ziemi i ogólnie mogłabym cały dzień siedzieć w ogrodzie i pielić, przekopywać i przesadzać, to ten obecny który mam do dyspozycji jest mojej teściowej i na razie nie mam śmiałości zbyt mocno w to co jest ingerować (bo my tu nowi jesteśmy i jeszcze się nie do końca przyzwyczaiłam do tego miejsca). Więc dłubię tylko o tyle na ile mi mała pozwoli (a ona nie lubi jak siedzę skulona i dłubię w ziemi - woli jak z nią gdzieś spaceruję). No i poza tym w głowie się roi tyle pomysłów, które tylko czekają na realizację, a żal z nich nie skorzystać. A że ten ogródek jest jednak niezbyt mój, to wolałabym szyć (bo szycie jest całkowicie moje).

No ale i tak coś tam pomału sobie dłubię. Co jakiś czas dochodzą do mojej "kolekcji" nowe baranki - bo je po prostu lubię. Są bardzo proste (nie koniecznie w wykonaniu, a w wyglądzie), niewiele do ich uszycia trzeba, bo tylko jakiś fajny materiał. A mimo to są dla mnie bardzo pocieszne, więc robię sobie powoli kolejne. Teraz mam dwa nowe w groszki -
bordowy:




i zielony:




 No i wychodzi na to, że się trochę rozgadałam...
Pozdrawiam wszystkich słonecznie!
A jak mi się uda, to jutro będzie odsłona kocurka...

p.s. - A właśnie teściowa się pyta czy nie pojadę z nią na ogród... Oj - chyba pojadę...

poniedziałek, 30 maja 2011

Madzia


Ostatnio jakoś okrutnie cierpię na brak czasu, i jak czytam Wasze blogi, to widzę, że nie ja jedna tak mam. Ciekawe dlaczego tak się dzieje, że pomimo iż dzień jest coraz dłuższy, to czasu jest coraz mniej? Faktem jest, że moja mała teraz zdecydowanie bardziej woli siedzieć na podwórku niż w domu (co mnie z resztą wcale nie dziwi), więc obecnie więcej siedzę w ogródku i pielę, niż przy maszynie. 

I pewnie dlatego Magdę szyłam chyba przez pięć dni i dopiero dzisiaj udało mi się ją skończyć. Ale fajnie, że już jest :-). Ubrałam ją bardzo letnio i zwiewnie w delikatną sukienkę w duże kwiaty, bordowe buciki i rajtuzy, a w ręce włożyłam duży kwiat. Na skrzydłach oczywiście (to już u mnie standard) ma guziczek do zawieszania.
A w szczegółach wygląda tak:





Dziękuję bardzo za Wasze odwiedziny i komentarze!!!

środa, 25 maja 2011

Kaśka


Przez to, że mnie jednak przez chwilę nie było, to nawet zapomniałam, że w sumie uszyłam dla mej córci drugi kapelusik, o czym przypomniała mi anielica Kaśka swą sukienką.Tamten kapelusik mi się w sumie podobał i nie mogłam odżałować, że wyszedł za duży, więc zrobiłam drugi taki sam, tyle że w mniejszym rozmiarze :-). I moje mała już z dumą go sobie nosi, co wygląda tak:
(zdjęcia z weekendowych wypadów rowerowych, na których ulubionym zajęciem małej jest wylewanie wody z kubeczka ;-) )

Wylewanie sobotnie

wylewanie niedzielne

No i uszyłam kolejną Anielicę - Kaśkę.
Tym razem smukłą i bardzo dziewczęcą - całą w różach, kwiatkach i z koronką.




I tyle na teraz, bo muszę uciekać do córci, bo się właśnie obudziła - pozdrawiam!!!

wtorek, 24 maja 2011

Luśka


Ech, zaczynam chyba powoli zaniedbywać tego bloga... Jakoś coraz rzadziej tu zaglądam, coraz mniej publikuję postów... I to akurat wtedy gdy zaczęło coś się dziać, gdy zaczęłyście mnie odwiedzać... Wydawać by się to mogło całkiem bezsensu. A to wszystko dlatego, że ja chyba faktycznie (jak pisałam we wstępie) jestem uzależniona od nowości i każdy nowy projekt zapala we mnie duży ogień, który niestety zaczyna dosyć szybko przygasać jak tylko zaczynam widzieć efekty...
No a teraz właśnie (tzn chyba tydzień temu) wpadłam na pomysł aby w końcu zbudować sobie stronę internetową. W zasadzie pomysł jest stary jak świat, bo już dawno mieliśmy to zrobić z moim mężem. Tyle, że wtedy to miała być nasza wspólna strona. A ja w końcu stwierdziłam, że się pewnie jej nigdy nie doczekam, więc zaczęłam robić swoją własną. I to w Joomli, której zupełnie nie znam i muszę się nauczyć wszystkiego od podstaw. I ta nauka mnie mocno wciągnęła...

Ale, aby nie zaniedbywać mojego wiecznego planowania zbyt mocno dziś się poprawiam i przedstawiam Lusię.
Luśka miała być taką swojską dziewczyną na wioskę i mi osobiście właśnie z takim klimatem się kojarzy. Jest to zwyczajnie prosta dziewczyna i już.




A na skrzydełkach oczywiście guziczek:


Dziękuję wszystkim za odwiedziny i bardzo miłe komentarze, i życzę wielu radości z prawdziwie letniej pogody! Pozdrawiam serdecznie!

sobota, 14 maja 2011

Słodki kapelusik


Jakoś dziwnie się dzieje ostatnio...

Wpierw zachorowała moja córcia, więc o robocie mogłam sobie tylko pomarzyć, bo jedyne czym mogłam się zajmować, to tulić maleńką i nosić na rękach i głaskać i pocieszać. I stąd też brak mojej aktywności tutaj. Ale odkąd maleńka bierze antybiotyk, to z dnia na dzień czuje się coraz lepiej, co widać gołym okiem i cieszy ogromnie!
No i to co się dzieje na blogerze... W sumie mi wiele nie zjadło, ale się pozapisywałam na różne cukierasy, a teraz nawet nie wiem do kogo, bo wszystko mi skasowało... A może moje wpisy u innych też przepadły?? W sumie tego jeszcze nie sprawdzałam, to nie wiem.

No, ale ciesząc się tym, że córcia moja jest w coraz lepszym humorze i dziś już mi pozwoliła popracować, to uszyłam jej letni kapelusik. Wyszedł słodki i uroczy, tylko... za duży. Musiałam źle sobie opracować wykrój i pasuje bardziej na moją głowę niż na maleńką główkę córci. Choć myślę, że wystarczy trochę go "założyć" i powinien być dobry :-).

A oto i on:





Pozdrawiam!!!

niedziela, 8 maja 2011

Jolka - elegantka

Po pierwsze i najważniejsze, tak na sam początek dzisiejszego wpisu, chciałabym podziękować osobom, które tu zaczęły zaglądać i pozostawiać po sobie ślad, jakim są komentarze - dziękuję Wam bardzo!!! Jakby nie było - blogów się dla samych siebie nie prowadzi, więc gdy nie ma odwiedzających, to blog jest martwy i do niczego się nie nadaje, choćby nie wiem co by się na nim pokazywało. Tak więc cieszy mnie ogromnie, że w końcu coś tu się ruszyło, tym bardziej, że o autopromocji zielonego pojęcia nie mam i sama za mocno bym tego nie rozruszała (z nieśmiałości niestety).

No a teraz przejdźmy do panny eleganckiej, czyli nowej tildy - Jolki.
Jak tylko zobaczyłam materiał z którego uszyłam jej strój, wiedziałam, że taka tilda musi powstać - ten materiał sam się o to prosił! Więc uszyłam Jolę w eleganckim żakieciku :-). Na nóżkach na skórzane paputki, a z tyłu guziczek - taki mój (mój?) mały patencik dzięki któremu łatwo jest zawiesić tildę, jeśli tylko ktoś ma na to ochotę. 
Kolorystyka całości stonowana - tylko szarości, biel i delikatny róż.
A oto i ona:



 



No i właśnie za sprawą Kasi z filcaków i spółki przypomniałam sobie o jamnisiu, który już od jakiegoś czasu przebywa u swojej właścicielki i czeka na jej narodziny. A jako, że doszły do mnie pierwsze zdjęcia, na których są razem, to je zaprezentuję :-). Z tego brzyszka już za miesiąc wyskoczy Jagienka i wtedy będą się mogli cieszyć sobą na wzajem już pełniej ;-).


Pozdrawiam wszystkich słonecznie!!!

środa, 4 maja 2011

Anielica Irenka


Ależ dziś pogoda zrobiła nam psikusa! Sama bym tego sobie nie wymyśliła, że można obudzić się w majowy poranek i ujrzeć za oknem śnieg... A jednak tak właśnie dziś było - niesamowite!!! Co prawda znów jest mi zimno, ale takie psikusy pogodowe są bardzo zabawne. I to pewnie dlatego nasze bociany jeszcze nie wysiadują jajek, bo przeczuły te przymrozki...

No, a u mnie powstała kolejna anielica - tym razem dla Edysi - bardzo fajnej kobiety :-). Wolność tworzenia dostałam niemal całkowitą - była tylko jedna prośba, by nie była niebieska. Więc jest różowo-fioletowa Irenka :-). 
Mam nadzieję, że się spodoba nowej właścicielce! I choć jakoś nie udaje mi się zrobić dobrych zdjęć, to pokażę te, które zrobiłam:






No i chciałam przy okazji podziękować Darsi i Dorocie za odwiedziny u mnie i pozostawienie przemiłych komentarzy - dziękuję dziewczyny!!! Miłe to ogromnie i ważne dla mnie, bo Wasze blogi podziwiam od jakiegoś już czasu i ciepłe słowa od Was, to zaszczyt dla mnie :-)

A na koniec pokażę uchwycony moment leniuchowania mojego pupila - w najciekawszym miejscu w domu rzecz jasna ;-)
(bo ja, jak i wiele innych szyjących dziewczyn, należę do fanek kocórków :-) ).