W pracowni

Powiem szczerze - miałam dzisiaj Wam opowiedzieć o tym jak to się stało, że mamy pracownię - co, jak, kiedy i dlaczego. Ale cóż za znaczenie mają plany gdy się ma małe dzieci? Hania obecnie ząbkuje - właśnie wyrzynają jej się trójki i (jak to u niej bywa) nie dość, że idą wszystkie cztery na raz, co maluśka bardzo ciężko znosi, to jeszcze przyczepił się do niej katar i kaszelek, więc wszystkie nasze plany możemy sobie wsadzić dokładnie tam, bylebyśmy byli bliziutko Hani. Więc pisanie i opowiadanie odłożę na lepsze dni (bo teraz zwyczajnie zmęczona jestem, a przede mną pewnie kolejna niespokojna noc, więc resztki sił zostawię dla Hani), a dziś tylko pokażę jak to w naszej pracowni było i jest.

A BYŁO TAK:

maskowanie drzwi (są za płytą) i równanie ścian w jednym

równanie ścian = kładzenie płyt

malowanie przy dźwiękach radiowej Trójki i Polskiego Topu Wszech Czasów

malowanie... miało być szaro... tzn ściany miały być szare

wykładzina już leży i właśnie robi się (tj Ethro robi) mój stół roboczy

A TAK JEST TERAZ:

kotara do przebieralni i lustro już jest (chowa się za kotarą)

łóżeczko Hani oczywiście też jest

A na ścianach wisi kilka prac mego męża (czyli Ethro)

I są jego Leśne Ludki i troszeńkę moich wytworków też jest :-)

I więcej zdjęć nie przygotowałam...

Ale za to życzę Wam

uśmiechniętego tygodnia!!!